Ads Top

“Η αναπηρία πρέπει να είναι... πλεονέκτημα”


Ο πρώτος Έλληνας αθλητής para snowboard, Κωσταντίνος Πετράκης αποθεώνει τη Βασιλίτσα και θυμάται τη φοιτητική του ζωή  στα Γρεβενά, τα οποία χαρακτηρίζει δεύτερο σπίτι του... 

επιμέλεια: Γιάννης Ευαγγελόπουλος 

Αν μου ζητούσαν να αναφέρω τέσσερις λέξεις για τον Κωσταντίνο Πετράκη η πρώτη μου σκέψη θα πήγαινε αμέσως: Χαμόγελο... Δύναμη... Πείσμα και Αισιοδοξία...
Μόνιμα χαμογελαστός... Μόνιμα πεισματάρης. Δυνατός και αισιόδοξος. Και μπορεί να μην είμαι ο πλέον αντικειμενικός για να τον κρίνω, λόγω της φιλίας που μας συνδέει, ωστόσο θεωρώ πως όσοι τον γνωρίζουν καλά θα συμφωνήσουν σε μεγάλο βαθμό με τα όσα προανέφερα. Και η επιλογή του Κωσταντίνου Πετράκη στις πρώτες κιόλας συνεντεύξεις στο fuit.gr μόνο τυχαία δεν είναι. Φοιτητής στα Γρεβενά, λάτρης του βουνού και της Βασιλίτσας και πρώτος Έλληνας αθλητής στην κατηγορία του para snowboard, με εκπροσώπηση της Ελλάδας στους 12ους Παραολυμπιακούς Χειμερινούς Αγώνες στο PyeongChang.       



Ξεκίνησες να ασχολείσαι με το snowboard σε ηλικία 14 ετών. Θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με το βουνό;

“Κατάγομαι από ένα νομό όπου το σκι και γενικότερα η χιονοδρομία είναι ένα άθλημα διαδεδομένο. Κάποια στιγμή λοιπόν σε μία εκδρομή στο Σέλι με το σχολείο δοκίμασα και ενθουσιάστηκα. Έκανα σκι αλλά το snowboard με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή. Η αλήθεια είναι πως την επόμενη μέρα πονούσε όλο μου το σώμα, παρ' όλ' αυτά δεν ξαναέβαλα σκι και κόλλησα με το snowboard”. 

Γιατί snowboard και όχι κάποιο άλλο άθλημα; 

“Έπαιζα ποδόσφαιρο, αλλά το snowboard είναι κάτι διαφορετικό. Η επαφή και μόνο με τα βουνά τη φύση το χιόνι είναι κάτι μοναδικό που δεν σου το προσφέρει κανένα άλλο άθλημα”. 


"Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να μάθει να ζει με τα προβλήματα του"

Η μαιευτική παράλυση στο δεξί σου χέρι πόσο σε επηρέασε σ' αυτό;

“Φυσικά και με επηρέασε. Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα, αλλά όσο περνούσε ο καιρός με πείσμωνε παραπάνω αυτό. Μετά από χρόνια βρήκα τον τρόπο να μην με επηρεάζει καθόλου ή να με επηρεάζει όσο το δυνατόν λιγότερο. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να μάθει να ζει με τα προβλήματα του. Και να κάνει τα προβλήματα του πλεονεκτήματα”.  

Δεν υπήρξε δηλαδή στιγμή που το πρόβλημα σου αυτό να σε επηρέασε στο να πεις τα παρατάω; 

“Ούτε για μία στιγμή. Δεν είμαι από αυτούς που τα παρατάνε εύκολα. Έμαθα από την οικογένεια μου να παλεύω και δεν σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω κάτι που αγαπάω τόσο πολύ. Και δεν θα το έκανα για κανένα λόγο”. 

Φαντάζομαι στην αρχή απασχολήθηκες με το snowboard σαν χόμπι όπως όλοι. Το αγωνιστικό κομμάτι πως προέκυψε;

“Όπως σου είπα και πριν πριν ασχοληθώ με το snowboard έπαιζα ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικό σωματείο της Βέροιας. Ένας διαιτητής με είδε να αγωνίζομαι και μου είπε πως είχε ιδρύσει ένα αθλητικό σωματείο για άτομα με αναπηρία που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Μου έκανε πρόταση να ασχοληθώ και αν με ενδιαφέρει να βοηθήσω. Κυρίως ήταν για αγωνίσματα στίβου, αλλά στην πορεία ανακαλύψαμε πως υπάρχει το para-snowboard. Χιονοσανίδα δηλαδή για άτομα με κινητικά προβλήματα. Κάπως έτσι έγινε η αρχή...”.  

"Πέρασαν πολλές μέρες για να καταλάβω πόσο 
σημαντικό ήταν αυτό που έζησα στην έναρξη"

Και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα φτάσαμε να μιλάμε πλέον για τον πρώτο  αθλητή Χιονοσανίδα που εκπροσώπησε την Ελλάδα στους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες στην PyeongChang το 2018. Μίλησε μας για την εμπειρία σου αυτή; 

“Δεν ξέρω αν μπορώ να σας περιγράψω πραγματικά αυτό που έζησα στην Κορέα. Μιλάμε για μοναδική εμπειρία. Είναι απίστευτα τα συναισθήματα. Κορυφαία διοργάνωση για έναν αθλητή. Είναι σίγουρα από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου και δεν θα το ξεχάσω ποτέ”.   

Παρακολουθόντας παρόμοιες διοργανώσεις από την τηλεόραση πέρασε ποτέ από το μυαλό σου πως θα μπορούσες κάποια στιγμή να ζήσεις κι εσύ κάτι ανάλογο; 

“Η αλήθεια είναι πως δεν το σκεφτόμουν αυτό όταν παρακολουθούσα Ολυμπιακούς Αγώνες ή Παγκόσμια Κύπελλα. Σκέφτηκα όμως πολλές φορές πως μπορεί να νιώθει ένας αθλητής που συμμετέχει σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Πως είναι να μπαίνεις πρώτος σένα κατάμεστο στάδιο κρατώντας τη σημαία της χώρας σου”.   

Και να που το όνειρο έγινε πραγματικότητα... 

“Δεν πίστευα ποτέ πως θα έχω την τύχη να ζήσω μια τόσο μεγάλη στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από έναν αθλητή να εκπροσωπεί τη χώρα του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ακόμα κι αν έρθουν μελλοντικές επιτυχίες, αυτή θα παραμένει μία κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου και στη ζωή μου γενικότερα”. 

Κάτι παρόμοιο θα σε ρωτούσα τώρα. Πόσο διαφορετικό το να “τσουλάς” σ' ένα βουνό από έναν αγώνα επίσημο αγωνιζόμενος με το εθνόσημο και για λογαριασμό της χώρας σου; 

“Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι παρέα διασκέδαση χαβαλές και το άλλο είναι αθλητισμός, ευθύνες, υποχρεώσεις και πάνω απ' όλα σεβασμός σ' αυτό που κάνεις γιατί εκπροσωπείς τη χώρα σου. Όταν μπήκα στο στάδιο με την ελληνική σημαία έπαθα σοκ. Και πίστεψε με αυτό το σοκ ίσως να μην μ' άφησε να ζήσω όπως θα ήθελα όλες αυτές τις στιγμές. Ήταν κάτι ανεπανάληπτο κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Πέρασαν πολλές μέρες για να καταλάβω πόσο σημαντικό ήταν αυτό που έζησα στην έναρξη.  


"Μετά από κάθε αγώνα μόνο 
νικητής μπορείς να νιώθεις"

Είναι αλήθεια πως έχασες το κινητό και μαζί όλο το υλικό αυτής της διοργάνωσης... 

“Ήταν τόσο έντονες οι στιγμές εκεί που δεν είχα το μυαλό για τίποτα. Σίγουρα θα ήθελα να τα έχω κρατημένα αλλά πίστεψε με είναι τόσο έντονα που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Δεν παίζει να βγούνε από το μυαλό μου ποτέ. Θυμάμαι μέχρι και την τελευταία στιγμή της παραμονής μου εκεί. Μακάρι να έχω την τύχη να ζήσω ανάλογες στιγμές στο μέλλον”.  

Τι είναι αυτό που κέρδισες μέχρι τώρα από τη συμμετοχή σου σε επίσημους αγώνες σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο; 

“Το μόνο σίγουρο είναι πως η συμμετοχή σε τέτοιους αγώνες σε κάνουν σίγουρα καλύτερο σαν αθλητή. Ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος, η πρόκληση είναι μεγαλύτερη και αναγκάζεσαι να δουλέψεις ακόμα πιο σκληρά έτσι ώστε να πλησιάσεις το επίπεδο των αντιπάλων σου που πραγματικά είναι πολύ ψηλό. Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα και την κατάταξη, μετά από κάθε αγώνα μόνο νικητής μπορείς να νιώθεις”. 

Επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν τις διαφορές. Ποιες είναι οι κατηγορίες του para snowboard; 

“Είναι αλήθεια πως αρκετός κόσμος με ρωτάει γιατί δεν ξέρει. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Η μία έχει να κάνει με αναπηρία στα άνω άκρα και οι άλλες δύο με τα κάτω άκρα. Και οι τρεις κατηγορίες έχουν τις δυσκολίες τους. Στην κατηγορία τη δική μου, με προβλήματα στα άνω άκρα για παράδειγμα, το σημαντικότερο πρόβλημα έχει να κάνει με την ισορροπία και τον έλεγχο τος σώματος σου σε ένα  αγώνα”.  


"Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σταθεί 
εμπόδιο σ' αυτό που αγαπάς να κάνεις"

Τι θα συμβούλευες σε όλα τα παιδιά που έχουν κάποιο πρόβλημα αναπηρίας και θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αλλά... φοβούνται να το επιχειρήσουν; 

“Καταρχήν θέλω εδώ να τονίσω πως κανένα πρόβλημα δεν είναι ικανό να σε σταματήσει να κάνεις κάτι που αγαπάς πολύ. Ανεξάρτητα λοιπόν με το πρόβλημα, θα πρέπει να βρούνε το άθλημα που γουστάρουν περισσότερο, αυτό που αγαπάνε περισσότερο να κάνουν και να επικεντρωθούν σ' αυτό. Να δουλέψουν σκληρά και στο τέλος θα καταλάβουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει από αυτό που αγαπάνε. Θα νιώσουν πολύ δυνατοί και θα αλλάξει κατακόρυφα η ψυχολογία τους και η αντίληψη για τη ζωή”. 

Από την άλλη τι θα συμβούλευες στους γονείς αυτών των παιδιών; 

“Να είναι περήφανοι για τα παιδιά τους. Να βγάλουν τα παιδιά τους στο δρόμο και στα γυμναστήρια και να τους δώσουν κίνητρο να ασχοληθούνε μ' αυτό που αγαπάνε. Αν δεν προσπαθήσεις δεν ξέρεις αν μπορείς να τα καταφέρεις. Να τους δώσουν το κίνητρο να αθληθούν. Πρόσφατα μίλησα σε μία εκδήλωση για παιδιά με κινητικά προβλήματα και είπα στους γονείς τους αυτό που λέω πάντα. Να φροντίσουν το όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους, να γίνει πλεονέκτημα. Η αναπηρία δεν πρέπει να είναι πρόβλημα. Πρέπει να γίνει... πλεονέκτημα”.  

Στην περίοδο του σχολείου δέχτηκες... μπούλινγκ λόγω του προβλήματος σου; Και γενικότερα στη ζωή σου; 

“Η αλήθεια είναι πως ήμουν τυχερός στο κομμάτι αυτό. Ήμουν πολύ δυνατός χαρακτήρας και ακόμα και σε περιπτώσεις που έγιναν παρόμοια σκηνικά ήταν καθαρά θέμα πλάκας και έτσι τα επέτρεψα εγώ να είναι. Μ' αυτά τα πράγματα δεν παίζεις. Και έχουμε κι εμείς ευθύνη σ' αυτό. Το θέμα είναι τι περνάς εσύ στον απέναντι σου. Είναι καλύτερο να ξέρει ο άλλος απέναντι σου τι πρόβλημα έχεις παρά να κρύβεσαι πίσω από αυτό. Όσο περισσότερο κρύβεσαι τόσο περισσότερο τροφή δίνεις στον κόσμο να σε σχολιάσει”. 

Καλώς ή κακώς ισχύει η άποψη πως μόνο άμα ζήσεις από... μέσα ένα τέτοιο πρόβλημα μπορείς να καταλάβεις τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων... 

“Έτσι ακριβώς είναι. Θεωρώ αδιανόητο εν έτη 2019 να παρκάρεις σε θέσεις ή ράμπες αναπήρων επειδή θέλεις να πεταχτείς κάπου έστω και για μια γρήγορη δουλειά. Και το έχουν κάνει οι περισσότεροι αυτό, έστω και για μία φορά. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν μαγαζιά στα οποία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση άτομα με κινητικά προβλήματα. Όταν θα βάλεις τον εαυτό σου στη θέση ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να κατέβει το πεζοδρόμιο επειδή κάποιος ασυνείδητος του έκλεισε το δρόμο, μόνο τότε μπορεί να καταλάβεις το πρόβλημα. Και δεν είναι θέμα σεβασμού στον ανάπηρο, είναι θέμα σεβασμού στον άνθρωπο. Διότι πάνω απ' όλα όλοι είμαστε άνθρωποι”.  

Αγωνιστικά ποιος είναι επόμενος στόχος σου; 

“Το καλεντάρι του 2020 περιλαμβάνει αρκετές διοργανώσεις. Σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο και θα προσπαθήσω να βρεθώ σε όσες περισσότερες μπορώ με κύριο στόχο να πιάσω τα όρια για τους χειμερινούς παραολυμπιακούς του 2022. Εκεί όπου άμα τελικά καταφέρω να πάω δεν θέλω να είναι απλά μια εμπειρία, αλλά μία όσο το δυνατόν καλύτερη συμμετοχή. Ο στόχος αυτός απαιτεί τεράστια προσπάθεια και σκληρή δουλειά και ήδη προετοιμάζομαι πάνω σ' αυτό”. 

                               
"Αθλητισμός δεν είναι μόνο 
το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ"

Μια προετοιμασία όμως σε μια χώρα με πολύ μικρή χειμερινή σαιζόν... 

“Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα. Για μας τους Έλληνες η σαιζόν είναι τρεις, το πολύ τρεισήμισι μήνες. Γι΄αυτό και βλέπεις αθλητές από χώρες που έχουν οχτώ και δέκα μήνες χειμερινή σαιζόν πως το επίπεδο τους είναι πολύ υψηλότερο από το δικό μας. Αναγκαστικά πρέπει να είσαι συνέχεια στο εξωτερικό κι αυτό δεν είναι και το πιο εύκολο για έναν αθλητή, πόσο μάλιστα σε μια εποχή γενικότερης οικονομικής κρίσης για τη χώρα μας”.  

Πόσο δύσκολη είναι εξεύρεση χορηγών; 

“Υπάρχει μεγάλη δυσκολία. Όταν θα καταλάβουν κάποιοι πως αθλητισμός δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ τότε μπορεί να δούμε και άλλα αγωνίσματα στη χώρα μας να ανεβαίνουν. Κι αυτό είναι θέμα των μεγάλων εταιρειών. Σ' αυτούς θέλω να στείλω ένα μήνυμα, να στηρίξουν παιδιά και ταλέντα σε μικρότερα αγωνίσματα και να τους δώσουν τη δυνατότητα να διακριθούν σ' αυτό που κάνουν κι ας μην πουλάει όσο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Μία χορηγία σ' έναν αθλητή μικρότερου αγωνίσματος να είστε σίγουροι πως πιάνει μεγαλύτερο τόπο”.  

Υπάρχει κάποιος-οι που σε βοήθησαν περισσότερο στη μέχρι τώρα πορεία σου; 

“Ναι, υπάρχουν αρκετοί που με βοήθησαν και τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ που είναι δίπλα μου. Και θέλω να τους αναφέρω γιατί πολύ απλά έκαναν αυτό που σου είπα παραπάνω. Στήριξαν έναν αθλητή σ' ένα σαφώς πιο άγνωστο άθλημα.Και δεν ήταν φίλοι μου που απλά το έκαναν από υποχρέωση. Το εργοστάσιο συνθετικών κουφωμάτων Tedesco με έδρα τη Βέροια, τον πολυχώρο WE για όλη τη βοήθεια και στήριξη στο κομμάτι της προπόνησης και προετοιμασίας, την TOSHO HELLAS, τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού μου στη Ραχιά Βέροιας και φυσικά τους συγγενείς και φίλους που δεν χρειάζεται να τους αναφέρω, αλλά ήταν πάντα δίπλα μου σε ότι χρειάστηκα”.   


"Τρομερό βουνό η Βασιλίτσα 
αλλά υστερεί πολύ οργανωτικά" 

Αγαπημένο βουνό στην Ελλάδα και γιατί; 

“Αντικειμενικά το καλύτερο βουνό στην Ελλάδα για snowboard είναι η Βασιλίτσα. Έχω πάει σε όλα τα βουνά της Ελλάδας, αλλά σα τη Βασιλίτσα δεν έχει. Τρομερή ποιότητα χιονιού και τρομερές διαδρομές εκτός πίστας που ευνοεί περισσότερο αυτούς που κάνουν snowboard. Είχα την τύχη να είμαι φοιτητής στα Γρεβενά και έζησα το συγκεκριμένο βουνό από πρώτο χέρι. Από εκεί και πέρα τα 3-5 πηγάδια και το Σέλι τα νιώθω σαν το σπίτι μου. Και λόγω καταγωγής, αλλά και λόγω απόστασης από το σπίτι μου, πηγαίνω πιο συχνά σ' αυτά και είναι εξίσου ωραία βουνά”. 

Γνωρίζεις τη Βασιλίτσα πολύ καλά. Αν ήταν στο χέρι σου να αλλάξεις κάτι προς το καλύτερο, ποια θα ήταν η βασική σου πρωτεραιότητα; 

“Η Βασιλίτσα είναι ένα βουνό που έχει τεράστιες δυνατότητες και απορώ γιατί τόσα χρόνια οι αρχές δεν έχουν δώσει βάρος σ'αυτό το κομμάτι. Οργανωτικά θα μπορούσε να είναι το καλύτερο βουνό στην Ελλάδα, αλλά υστερεί πολύ σ' αυτό το κομμάτι. Αν περνούσε από το χέρι μου να κάνω κάτι, θα έβαζα περισσότερους αναβατήρες καθώς μιλάμε για ένα βουνό που έχει απίστευτες ανεκμετάλλευτες πίστες. Μία τέτοια επένδυση θα άλλαζε ριζικά προς το καλύτερο την επισκεψιμότητα στη Βασιλίτσα. Λίγα βουνά έχουν την ποιότητα χιονιού και τη φυσική ομορφιά της Βασιλίτσας. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταλάβουν αυτό οι αρμόδιες αρχές και να αξιοποιήσουν ακόμα περισσότερο αυτό το φυσικό... διαμάντι της πόλης”.   

Θα μπορούσε η Ελλάδα και κάποιο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας μας να διοργανώσει μια τόσο σημαντική χειμερινή διοργάνωση; 

“Πιστεύω πως όχι. Ίσως μόνο ο Παρνασός αλλά κι αυτό θεωρώ πως είναι δύσκολο. Μία τόσο μεγάλη διοργάνωση δεν είναι μόνο πίστες και χιόνι. Είναι πολλά πράγματα που συμβαίνουν εντός και εκτός βουνού. Τα αγωνίσματα είναι πολλά και χρειάζονται απίστευτες υποδομές για να μπορέσει να γίνει κάτι τέτοιο”. 


"Νιώθω τα Γρεβενά σαν δεύτερο σπίτι μου" 

Χειμώνα στα βουνά. Καλοκαίρι διακοπές ή προετοιμασία; 

“Όσο μπορώ φροντίζω να προετοιμάζομαι. Η σαιζόν η χειμερινή είναι μικρή. Και εδώ είναι που θέλω να ευχαριστήσω τον πολυχώρο WE, τον μοναδικό χώρο στην Ελλάδα που μπορεί κάποιος να προπονηθεί πάνω στα χειμερινά σπορ καθώς διαθέτει προσομοιωτή χειμερινής πίστας κι αυτό είναι τεράστια βοήθεια για όλους τους αθλητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν για προπόνηση σε κάποιο χιονοδρομικό του εξωτερικού. Το καλοκαίρι το βάρος πέφτει στην ενδυνάμωση και στη φυσική κατάσταση”. 

Φοιτητής στα Γρεβενά... Μίλησε μας γι' αυτή σου την εμπειρία. Λίγο η φοιτητική ζωή και λίγο η Βασιλίτσα, νιώθεις τα Γρεβενά σαν δεύτερη πατρίδα σου; 

“Ναι έχω κάνει αρκετούς φίλους στα Γρεβενά. Και δεν σου κρύβω πως ο μισός νιώθω Γρεβενιώτης. Πέρασα πολύ ωραία στα Γρεβενά. Είναι το δεύτερο σπίτι μου εδώ. Ήμουν τυχερός καθώς ήμουν ανάμεσα στους πρώτους φοιτητές που ήρθαν στα Γρεβενά και πέτυχα την πόλη στα καλά της με πολύ κόσμο και ωραία φοιτητική ζωή. Και γι' αυτό άλλωστε συνεχίζω να έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ”. 

                              
"Το fuit είναι κάτι παραπάνω 
από ένα απλό καφέ - μπαρ"

Ένα θετικό κι ένα αρνητικό για τα Γρεβενά; 

“Το θετικό είναι πως πρόκειται για έναν από τους πιο όμορφους νομούς με φανταστικές διαδρομές εκτός πόλης. Ποτάμια, βουνά, μανιτάρια, γεφύρια και όμορφα χωριά που πραγματικά αξίζει να επισκεφτείς. Το αρνητικό τώρα είναι πως πολλά από αυτά που ανέφερα δεν έχουν αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε. Είναι πράγματα που θα έπρεπε να τα γνωρίζουν σε όλη την Ελλάδα. Εγώ είχα την τύχη να τα γνωρίσω στα πέντε χρόνια που έζησα Γρεβενά. Κανονικά θα έπρεπε να έρχεται κόσμος σε καθημερινή βάση για να γνωρίσει τις φυσικές ομορφιές αυτής της πόλης. Να γίνουν τα Γρεβενά τοπ τουριστικός προορισμός”. 

Όσο σπούδαζες στα Γρεβενά δεν είχες τη χαρά να προλάβεις το fuit... Κάθε φορά που έρχεσαι πλέον δεν χάνεις την ευκαιρία να  συναντήσεις εδώ τους παλιούς σου φίλους...   

“Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός σ'αυτή την ερώτηση. Καθώς τα παιδιά στο fuit είναι φίλοι μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσω και αν υποθετικά υπήρχε και όταν ήμουν εδώ, αυτό θα ήταν και τότε το στέκι μου. Στηρίζουν διάφορες δράσεις κι αυτό είναι το σημαντικότερο. Το fuit είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό καφέ μπαρ...”.  


Περισσότερες πληροφορίες για τον Κωσταντίνο Πετράκη και την πορεία του στην προσωπική του σελίδα: www.konstantinospetrakis.gr
“Η αναπηρία πρέπει να είναι... πλεονέκτημα” “Η αναπηρία πρέπει να είναι... πλεονέκτημα” Reviewed by fuit on Ιουνίου 18, 2019 Rating: 5